هک چیست؟ توضیحات جامع و کامل درباره هک، انواع آن و راه های مقابله

هک شدن یکی از جدی ترین نگرانی های انواع مشاغل و حتی افراد عادی است، اما در برخی موارد هک خطرات بیشتری دارد به طور مثال برای بانک ها و موسسات مالی این موضوع خطر بیشتری دارد. بنابراین آگاهی از این که هک چیست و انواع آن، خطرات آن و تکنیک های پیشگیری از آن اهمیت زیادی دارد که در این مطلب به طور مفصل به آن می پردازیم.

هک چیست؟

در پاسخ به این سوال که هک چیست باید گفت، هک به معنای دسترسی غیرمجاز و دستکاری تلفن همراه، کامپیوتر، شبکه ها یا وب سایت ها می باشد. هدف از هک اغلب سرقت داده های حساس و یا آسیب رساندن به سیستم است. هکر کیست؟ هکر کسی است که از انواع بد افزار و تکنیک های مختلفی چون فیشینگ، DDos و غیره برای دسترسی به سیستم ها و ایجاد اختلال در عملکرد آن ها استفاده می کند.

هک اخلاقی چیست؟

هک اخلاقی روشی قانونی برای شناسایی آسیب پذیری ها در سیستم ها و شبکه های کامپیوتری است. هکرهای اخلاقی توسط سازمان ها استخدام می شوند تا سیستم امنیتی خود را آزمایش کنند و با وضع قوانین سختگیرانه از آسیب و یا سرقت داده های حساس جلوگیری نمایند. هدف این کار شناسایی و رفع آسیب پذیری های امنیتی قبل از سوء استفاده توسط هکرها است. چنین فعالیت هایی شامل ارزیابی آسیب پذیری، تست نفوذ و آزمایش مهندسی اجتماعی می باشد.

هک چگونه انجام می شود؟

همانطو در که در بخش قبل متوجه شدید که هک چیست، می توان گفت هک به معنای استفاده از تکنیک های مختلف، برای سوء استفاده از آسیب پذیری ها در سیستم های کامپیوتری، شبکه ها و یا وب سایت ها می باشد. هکرها از طیف وسیعی از ابزارها و نرم افزارها برای بررسی نقاط ضعف و شناسایی نقاط ورود به سیستم استفاده می کنند. بعد از یافتن راه دسترسی، هکرها سعی می کنند داده های حساس را سرقت کنند، تراکنش های مالی را دستکاری کنند و یا انواع دیگر آسیب ها را به سیستم وارد نمایند. دسترسی غیرمجاز هکرها به سیستم ها و شبکه ها از روش های زیر صورت می گیرد:

• شناسایی (Reconnaissance): هکرها در مرحله اول، سیستم و یا شبکه را شناسایی می کنند. تکنیک های مختلفی مانند ابزارهای اسکن برای شناسایی آسیب پذیری ها، موتورهای جستجو برای جمع آوری اطلاعات یا تاکتیک های مهندسی اجتماعی برای دسترسی به اعتبار کاربر مورد استفاده قرار می گیرد.

• بهره برداری(Exploitation): پس از شناسایی آسیب پذیری ها، از تکنیک های مختلفی برای سوء استفاده از آن ها استفاده می شود. به طور مثال، از بدافزارها، بک دورها و یا انواع دیگر روش ها برای دسترسی به سیستم استفاده می شود.

• افزایش دسترسی(Privilege escalation): پس از دسترسی هکرها به یک سیستم، آن ها نیاز به افزایش دسترسی های خود دارند تا بتوانند کنترل کاملی بر سیستم هدف داشته باشند. در این مرحله از تکنیک هایی مانند شکستن رمز عبور، تزریق SQL، و یا دیگر انواع روش ها برای ایجاد دسترسی بیشتر استفاده می شود.

• استخراج داده ها(Data exfiltration): پس از بدست آوردن کنترل سیستم، هکرها ممکن است داده های حساس مانند اطلاعات کارت اعتباری، شماره های تامین اجتماعی یا انواع دیگر اطلاعات شخصی را سرقت کنند.

• پنهان کردن فعالیت ها(Covering tracks): برای جلوگیری از شناسایی شدن، هکر ها با حذف فایل های گزارش، تغییر پیکر بندی های سیستم یا دیگر روش ها، تلاش می کنند تا فعالیت های خود را پنهان کنند و مسیرهایی که طی کرده اند را بپوشانند.

ذکر این نکته ضروری است که مشاغل، به ویژه مشاغل حساس، باید اقدامات پیشگیرانه ای را برای محافظت از داده ها و سیستم های خود در برابر فعالیت های هکر انجام دهند. چنین فعالیت هایی شامل اجرای اقدامات امنیت قوی، تست منظم سیستم ها برای یافتن آسیب پذیری ها و ارائه آموزش منظم امنیت سایبری به کارکنان است. انجام این فعالیت ها باعث می شود تا کسب و کارها از خطرات هک شدن دور بمانند و از وقوع نقض های اجتماعی جلوگیری کنند.

تکنیک های هک چیست؟

تا اینجا گفته شد که هک چیست و چگونه انجام می شود، در ادامه برخی از تکنیک های رایج هک که نیاز است تا افراد و سازمان ها از آن آگاه باشند عبارتند از:

• فیشینگ: نوعی حمله مهندسی اجتماعی است که در آن مهاجم به عنوان یک موجودیت قانونی برای بدست آوردن اطلاعات حساس مانند نام کاربری و رمز عبور، جزئیات کارت اعتباری و سایر اطلاعات شخصی ظاهر می شود. مهاجم ایمیل های جعلی می فرستد و یا وب سایت های جعلی ایجاد می کند تا قربانیان را فریب دهد و اطلاعات شخصی آن ها را بدست آورد.

• بدافزار: بدافزار نوعی نرم افزار است که برای آسیب رساندن، ایجاد اختلال یا دسترسی غیرمجاز به سیستم کامپیوتری طراحی شده است. انواع بدافزار ویروس ها، تروجان ها، کرم ها و نرم افزار های جاسوسی می شود. در هکر ها اغلب از بدافزار برای دستیابی به اطلاعات حساس یا کنترل سیستم کامپیوتری استفاده می کنند.

• حملات Denial of Service (DoS) و Distributed Denial of Service (DDoS): در این حملات یک سیستم کامپیوتری، شبکه و یا وب سایت به حدی غرق ترافیک می شود که آن را غیر قابل استفاده می کند. هکرها اغلب از حملات DoS و DDoS برای غیرفعال کردن وب سایت یا شبکه یا اخاذی از قربانیان استفاده می کنند.

• تزریق SQL: این نوعی از حمله است که در آن مهاجم، کدهای مخرب را از طریق یک برنامه آسیب پذیر به پایگاه داده SQL تزریق می کند. سپس مهاجم می تواند به داده های حساس پایگاه داده دسترسی داشته باشد و یا کنترل را در دست بگیرد.

• حملات Man-in-the-Middle (MITM): در حملات MITM، مهاجم ارتباطات بین دو طرف را رهگیری می کند تا به اطلاعات حساس دسترسی پیدا کند. در نتیجه مهاجم می تواند تغییراتی در ارتباط ایجاد کند و یا اطلاعات طرفین را سرقت کند.

• شکستن رمز عبور(Password cracking): شکستن رمز عبور فرآیند حدس زدن یا شکستن رمزهای عبور برای دسترسی غیرمجاز به سیستم یا شبکه کامپیوتری است. هکرها از تکنیک های مختلفی مانند حملات dictionary و brute force برای شکستن پسورد ها استفاده می کنند.

• مهندسی اجتماعی (Social engineering): مهندسی اجتماعی فرآیند کنترل افراد برای دستیابی به اطلاعات حساس آن ها می باشد. هکرها اغلب از تکنیک های مهندسی اجتماعی برای فریب افراد استفاده می کنند تا اطلاعات شخصی آن ها مانند رمز عبور یا جزئیات حساب های بانکی آن ها را افشا کنند.

موارد ذکر شده، برخی از تکنیک های رایج هک هستند که افراد و سازمان ها باید از آن ها آگاه باشند. آگاهی از این موارد باعث می شود تا سازمان ها و افراد اقداماتی را برای محافظت در برابر این حملات انجام دهند. این اقدامات شامل استفاده از رمز های عبور قوی، به روز نگه داشتن نرم افزارها و استفاده از آنتی بدافزارها می باشد.

انواع هک چیست؟

انواع مختلفی از هک و انواع مختلفی از هکرها وجود دارد که هر کدام مجموعه ای از تکنیک ها و اهداف خاص خود را دارند. چند نوع رایج هک عبارتند از:

1- هک کلاه سفید: نوعی از هک است که در آن هکر مجاز به آزمایش امنیت سرور یا شبکه است. هکرهای کلاه سفید تحت عنوان هکرهای اخلاقی نیز شناخته می شوند و توسط سازمان ها برای یافتن آسیب پذیری ها در سیستم های خود و رفع آن ها به کار گرفته می شوند.

2- هک کلاه سیاه: این نوع هک توسط مجرمان سایبری به قصد سرقت داده ها، اخاذی برای منافع مالی و یا ایجاد آسیب انجام می شود. هکرهای کلاه سیاه از تکنیک های مختلفی مانند بدافزار، فیشینگ و مهندسی اجتماعی برای دسترسی غیرمجاز به سیستم های کامپیوتری و شبکه ها استفاده می کنند.

3-هک کلاه خاکستری: این نوعی هک است که در آن هکر بدون مجوز آسیب پذیری هایی را در یک سیستم یا شبکه پیدا می کند. در حالی که هکر های کلاه خاکستری نیت بدی ندارد، اما اقدامات آن ها همچنان می تواند غیرقانونی و غیر اخلاقی محسوب شود.

4- هک تیم قرمز: این نوعی هک است که در آن گروهی از هکرهای اخلاقی برای شبیه سازی یک حمله سایبری در دنیای واقعی به سیستم ها و شبکه های یک سازمان استخدام می شوند. هدف از هک تیم قرمز شناسایی آسیب پذیری های و نقاط ضعف در دفاع از امنیت سایبری سازمان و بهبود آن ها است.

5- هک تیم آبی: این نوعی از هک است که هدف آن دفاع از یک سیستم یا شبکه در برابر یک حمله سایبری است. هکرهای تیم آبی برای شناسایی و کاهش آسیب پذیری ها و جلوگیری از موفقیت آمیز بودن حملات تلاش می کنند.

6- Hacktivism: نوعی هک است که توسط گروه ها یا افرادی انجام می شود که هدفشان ترویج یک هدف سیاسی یا اجتماعی است. Hacktivists از تکنیک های مختلفی مانند تخریب وب سایت و حملات انکار سرویس(DoS) برای رسیدن به هدف خود استفاده می کنند.

7-هک تهدید دائمی پیشرفته (APT)یا Advanced persistent threat: این نوعی هک است که در آن یک مجرم سایبری به یک سیستم یا شبکه دسترسی پیدا می کند و برای مدت طولانی شناسایی نمی شود. هکرهای APT اغلب از تکنیک‌های پیچیده‌ای مانند سوء استفاده‌های zero-day و بدافزارهای سفارشی‌شده برای فرار از شناسایی و انجام اهداف خود استفاده می‌کنند.

جلوگیری از هک شدن

افراد و مشاغل مختلف باید اقدامات پیشگیرانه ای را برای جلوگیری از هک شدن انجام دهند. در ادامه چند تکنیک عنوان شده که باید در نظر داشته باشید:

1- قوانینی برای پیاده سازی رمزهای عبور قوی: کسب و کارها باید سیاست های رمزگذاری سختگیرانه ای را اجرا کنند و کارکنان خود را ملزم کنند تا از رمز های عبور قوی که شامل ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک، اعداد و کاراکترهای خاص است، استفاده کنند. گذرواژه ها باید به طور مداوم تغییر پیدا کنند و به کارکنان گفته شود تا از رمز عبور یکسان در چندین حساب استفاده نکنند.

2- استفاده از احراز هویت چند عاملی (MFA): احراز هویت چند عاملی یک لایه امنیتی اضافی به فرآیند ورود به سیستم اضافه می‌کند و از کارمندان می‌خواهد تا تأییدیه اضافی مانند اثر انگشت یا کد ارسال شده به تلفن خود را ارائه دهند. این امر دسترسی غیرمجاز به سیستم را برای هکرها بسیار دشوارتر می کند.

3- بروز نگه داشتن نرم افزارها: به روز رسانی نرم افزارها برای جلوگیری از ورود هکرها بسیار موثر است. کسب و کارها باید به طور منظم نرم افزارها و آنتی ویروس های نصب شده را به روز رسانی نمایند تا این اطمینان حاصل شود که در معرض سوء استفاده قرار نمی گیرند. چرا که در هر بروزرسانی مشکلات امنیتی پیدا شده رفع می شود.

4- بکاپ گیری منظم از داده ها: تهیه بکاپ ها در دوره های زمانی منظم، اقدامی موثر در جهت حفظ داده ها است. فقط باید به این نکته توجه داشت که داده ها باید در مکانی امن و جدا از سیستم اصلی ذخیره شوند.

5- آموزش های منظم به کارکنان: کارکنان در یک کسب و کار اغلب ضعیف ترین حلقه در زنجیره امنیتی هستند. جلسات آموزشی منظم می تواند به کارمندان کمک کند تا خطرات مرتبط با هک و چگونگی جلوگیری از آن را بدانند.

6- تست های نفوذ منظم: مشاغل حساس باید به طور منظم اقدامات امنیتی خود را برای شناسایی آسیب پذیری هایی که هکر ها می توانند برای نفوذ از آن ها استفاده کنند، تست کنند.

7-پیاده سازی فایروال ها و سایر اقدامات امنیتی: کسب و کارها باید فایروال ها، سیستم های ضد بدافزار و سایر اقدامات امنیتی را برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به سیستم های خود، اجرا کنند.

با اجرای این تکنیک های پیشگیری، کسب و کارها می توانند به طور قابل توجهی خطر هک شدن را کاهش دهند. ارزیابی منظم و به روز رسانی این تکنیک های پیشگیری برای اطمینان از موثر ماندن آن ها در برابر تهدیدات در حال توسعه، ضروری است.

هک تهدیدی مهم برای بانک ها و موسسات مالی است. با اتخاذ اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از هک، بانک ها و موسسات مالی می توانند از داده ها و تراکنش های مالی مشتریان خود محافظت کنند. پیاده‌سازی تکنیک‌های پیشگیری مانند رمزگذاری، احراز هویت چند عاملی همراه با آموزش منظم امنیت سایبری برای کارکنان، می‌تواند به بانک‌ها و مؤسسات مالی کمک کند تا از تهدیدات احتمالی هک شدن جلوگیری نمایند.

خطرات هک برای بانک ها و موسسات مالی چیست؟

بانک ها و موسسات مالی با خطرات متعدد هک مواجه هستند. برخی از مهمترین این خطرات در ادامه ذکر شده است:

• زیان مالی: زمانی که هکر ها به سیستم های بانک دسترسی پیدا می کنند، پول ها را سرقت کرده و یا تراکنش های مالی را دستکاری می کنند. به عنوان مثال آن ها می توانند پول ها را به حساب های خود منتقل کنند و یا مقصد نقل و انتقالات را تغییر دهند و باعث زیان مالی به بانک و مشتریان آن شوند.

• آسیب به اعتبار: اگر با هک شدن داده های حساس مشتریان به خطر بیفتد، در این صورت به اعتبار و شهرت بانک یا موسسه آسیب بزرگی خواهد رسید. در نتیجه اعتماد و اطمینان مشتریان ممکن است از دست برود و کاهش قابل توجه تجارت ها را به دنبال خواهد داشت. علاوه بر این، پوشش منفی رسانه ای باعث آسیب به تصویر برند و اعتبار آن خواهد شد.

• عدم رعایت مقررات: بانک ها و موسسات مالی ملزم به رعایت مقررات متعدد برای اطمینان از ایمنی و امنیت داده های مشتریان خود هستند. بروز هک می تواند منجر به نقض این مقررات شود و جریمه های مالی سنگینی را برای بانک ها و موسسات در پی داشته باشد.

• سرقت هویت: هکرها می توانند اطلاعات شخصی مانند نام و آدرس را سرقت کنند و بدین شکل با استفاده از اطلاعات هویتی باعث زیان های مالی سنگینی برای افراد و بانک ها شوند، زیرا هکرها از این اطلاعات برای تراکنش های متقلبانه و فعالیت های غیر قانونی استفاده می کنند.

به طور خلاصه باید گفت، بانک ها و مؤسسات مالی با خطرات متعددی مواجه هستند. در نتیجه برای این موسسات ضروری است که اقداماتی را برای محافظت از سیستم ها و داده های مشتریان خود در برابر تهدیدات سایبری انجام دهند.

در این مطلب با تعریف اینکه هک چیست و چه انواعی دارد آشنا شدید. همچنین راه های پیشگیری از بروز خطر هک شدن را خواندید. دانستن این اطلاعات برای افراد و سازمان ها ضروری است تا بتوانند در برابر خطرات هک شدن مصون بمانند.